یکی از آثار و علائم قیامت، فساد اخلاقی و اقتصادی می باشد که قبل از ظهور حضرت امام زمان(علیه السلام) واقع شده و روایات زیادی در این باره موجود می باشد. برای اجتناب از نقل روایات گوناگون، فقط به ذکر دو روایت که در برگیرنده همه گرفتاریها و آسیبهای اخرالزمان است، اکتفاء می گردد.

علی ابن ابراهیم قمی روایتی به این مضمون دارد و می گوید: پدرم به من خبر داد از سلیمان بن مسلم بن الحشاب و ایشان از عبدالله بن جریح الملکی و او از عطاء بن ابی ریاح و او از عبدالله بن عباس نقل کرد که گفت: روزی با رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) حجه الوداع انجام دادیم و حضرت در حالی که دستگیره کعبه را گرفته بود رو به ما کرد و گفت: توجه کنید و به هوش باشید که می خواهم شما را از نشانه ها و علامات وقوع قیامت خبر دهم و در آن هنگام سلمان که از همه ما به حضرت نزدیکتر بود عرض کرد بلی یا رسول الله ما آماده گوش دادن هستیم....

بقیه در ادامه مطلب ...

نهج‏البلاغه مشهورتر از آن است که به معرفى آن بپردازیم، زیرا باگذشت‏بیش از هزار سال از عمر پربرکت آن همچنان در حوزه‏ها و محافل و مراکز اسلامى مورد مطالعه، تحقیق و تدریس است و افزون براینکه صدها شرح و ترجمه بر آن نگاشته‏اند، مفاهیم والاى آن برتارک نظم و نثر شاعران و ادیبان مى‏درخشد .

آفریننده این اثر جاودانه، امیرالمؤمنین على علیه‏السلام آن بزرگ مرد تاریخ است که هیچگاه غبار زمان پرده کهنگى و فراموشى بر سیماى پرفروغ او نیفکنده، و از جلوه و شکوه او نکاسته، و تقوا و عدالت و جهاد و دیگر صفات برجسته او را از یاد نبرده، و در برابر عظمت دانش و حکمت او سر تعظیم فرود آورده، و از مرز تعصب و فرقه‏گرایى در گذشته، تا بدانجا که دوست و دشمن زبان به ستایش او گشوده و به تالیف کتب و سرایش اشعار پرداخته و با زبان اندیشه و سوز و دل نمى‏ازیم فضیلت او را بیان کرده‏اند .

روایات اسلامى و متون تاریخى در شان و منزلت امیرمؤمنان على علیه‏السلام فراتر از شهرت و تواتر است تا بدانجا که از حقایق مسلم و ضرورت‏ها بشمار مى‏آید .

این اثر ماندگار که از متون اولیه فرهنگ اسلامى است توسط ادیب علامه مرحوم سید شریف‏رضى در سال ۴۰۰ هجرى از میان صدها کتاب و منبع گردآورى و تنظیم گردیده است . (۱)

قرن چهارم و پنجم هجرى، عراق مهد علم و تحقیق بود و به همت عالمان و محققان بى‏شمار، به مرکز علمى بزرگ و پایگاه عظیم تمدن و فرهنگ اسلامى در این موقعیت ممتاز فرهنگى موج نگارش، تالیف و نسخه‏بردارى از متون، اهمیت و رواج فوق‏العاده‏اى داشت‏بطوریکه آثار و دست نبشته‏هاى گرانسنگى توسط دانشمندان و نویسندگان بنام و برجسته پدید آمد و دست‏به دست‏به سراسر دنیاى آن‏روز ره سپرد و کتابخانه‏هاى معظم بوجود آمد . مثلا در کتابخانه «خزانه‏الکتاب‏» ، عزیز بالله دوم، از خلفاى فاطمیون مصر یک میلیون و شش صد هزار جلد کتاب وجود داشت . مرحوم شریف‏رضى با توجه به تخصص در شعر و ادب و تبحر در علوم اسلامى، و مهارت در خلق آثار ادبى و علمى، به جمع‏آورى کلمات امام امیرالمؤمنین على علیه‏السلام در زمینه‏هاى مختلف پرداخت، ولى وى همچون محدثان و علماى حدیث - که افزون بر نقل متن و سند، راوى آن را نیز ذکر کردند - عمل نکرد، زیرا چنانکه خود او در موارد متعدد (۲) تصریح کرده، نوع و شیوه کلام، گویاى این واقعیت است که جز از امام نمى‏تواند صادر شده باشد و عملا هم چنین بوده و با گذشت قرن‏ها کسى نتوانسته است از نظر ادبى و محتوایى بر آن خدشه‏اى وارد کند (۳) ، و یا علوم و اطلاعات آن را با پیشرفتهاى دانش زمان نامتناسب بخواند، و حتى در انتسابش به آنحضرت تا قرن هفتم نه تنها تشکیکى نشده، بلکه بعنوان یک کتاب اصیل و معتبر اسلامى همواره مورد احترام و استفاده بوده است .

نهج‏البلاغه در طول هزار سال عمر خود در دسترس دانشمندان، طلاب و اهل علم بوده است و به مطالعه و حفظ آن مى‏پرداختند (۴) و در خطبه‏ها و خطابه‏ها بدان استناد و تبرک مى‏جستند و اندیشمندان و محققان بر آن شرح و تفسیر (۵) مى‏نوشتند و به ترجمه آن اقدام مى‏کردند .

بقیه در ادامه مطلب...